In alle eerlijkheid: het voelt voor mij steeds lastiger om te zeggen dat ik, naast ademcoach ook yogadocent ben.

De betekenis van Yoga lijkt steeds verder af te drijven van waar het werkelijk over gaat.

Het wordt steeds vaker een kunstje. Een show. Alsof het iets is dat je kunt kopen als een lifestyle-product. Het is een spiritueel theater geworden vol houdingen en perfect gestrekte benen. Een spirituele show die niets met yoga te maken heeft.

Het lijkt soms alsof je pas écht ‘ yoga waardig’ bent als je: de juiste yoga-kleding draagt, als je van boeddha’s houdt en als je een kristal op je nachtkastje hebt staan.

Maar yoga is geen merk of imago. Yoga is geen prestatie of trucje. Het is geen ‘iets’ dat je doet, het is een manier van zijn.

De markt heeft yoga een imago gegeven en het daarmee verkoopbaar gemaakt.

In yogaland wordt de illusie gewekt, net zoals in de ‘echte’ wereld dat àlles maakbaar is, inclusief jijzelf. Dat het een doel lijkt te zijn om steeds weer een betere versie van jezelf te worden. Wat dat ook mag betekenen…Tegelijkertijd schuilt daar een boodschap in dat het aan jezelf ligt, wanneer dit niet lukt.

Het woord Yoga betekent letterlijk verbinden. Het verbinden met jezelf en het verbinden met de wereld om je heen.

Voor mij betekent Yoga: beweging, adem en stilte. De aandacht van buiten naar binnen brengen. Bewustwording. Ruimte maken van binnenuit. Voelen en ervaren. Spanning toelaten en loslaten. Verbinden met jezelf in volledige aanwezigheid.

Met open aandacht ervaren wat ervaren wil worden, zonder oordeel, zonder plan, zonder iets vast te houden en zonder iets weg te moffelen.

Zitten met wat er is en vanuit een oprechte belangstelling voelen hoe het nu eigenlijk met je gaat.